Επιχειρηματικότητα aka entrepreneurship. Σύμφωνα με την βικιπαίδεια:
Επιχειρηματικότητα είναι η προσπάθεια μετατροπής της πρωτοβουλίας σε αποτέλεσμα και από αυτή τη διαδικασία να προκύψει και οικονομικό κέρδος. Περιλαμβάνει σαν βήματα την Καινοτομία, την ηγεσία, τη διαχείριση και την ανάπτυξη της πρωτοβουλίας. Στην Ελλάδα θεωρείται από επιχειρηματικούς και οικονομικούς κύκλους αναγκαίο να γίνει μια προσπάθεια ένταξη της στην εκπαίδευση, με το σκεπτικό πως βοηθάει στην ανάπτυξη της παιδείας, της οικονομίας και της κοινωνιας. Υπάρχουν Οργανισμοί που προάγουν την επιχειρηματικότητα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, όπως το JCI (Junior Chamber International), η Ευρωπαική Ομοσπονδία Νεανικών Επιχειρήσεων (European Confederation of Junior Enterprises – JADE), η EUROPEN και άλλοι.
Οργανισμούς και έργα που να προάγουν την επιχειρηματικότητα θα βρείτε και στα παρακάτω:
- Διεθνές Επιμελητήριο Νέων Λεμεσού
- Ελληνική Ομοσπονδία Νεανικών Επιχειρήσεων
- Ανταγωνιστικότητα – Επιχειρηματικότητα ΕΠΑΝ ΙΙ – ΕΣΠΑ 2007 – 2013
- E.Π.Ε.Α.Ε.Κ. ΙΙ - ”Ενθάρρυνση Επιχειρηματικών Δράσεων Καινοτομικών Εφαρμογών και Μαθημάτων Επιλογής Φοιτητών” (παλιό πλέον, αλλά ενδιαφέρον σαν έργο)
- Στην ανάρτηση “Έρευνα, Καινοτομία, Επιχειρηματικότητα?” θα βρείτε τα ανθρώπινα Δίκτυα και τις Εκδηλώσεις για την επιχειρηματικότητα που “τρέχουν” στην Ελλάδα αυτήν την περίοδο (τουλάχιστον όσα γνωρίζω εγώ).
Το ζητούμενο όμως στο σημερινό κείμενο είναι αν τελικά η επιχειρηματικότητα είναι κοινωνικοοικονομικό “κακό” ή “καλό”. Ο Στάθης Χαϊκάλης στο SmartBusiness forum ρωτάει:
Η αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης απαιτεί να μπουν περισσότερες νέες / νέοι στο στίβο της επιχειρηματικότητας. Αλλού το αντιμετωπίζουν με το πνεύμα που δείχνει αυτό το video “Entrepreneurs can change the world“
http://www.youtube.com/watch?v=T6MhAwQ64c0
Στην Ελλάδα ποιοι θα πάρουν τις ηγετικές πρωτοβουλίες;
Σύμφωνα με μία άποψη, λοιπόν, η επιχειρηματικότητα μπορεί να αποτελέσει μοχλό αλλαγών και πρόοδου στην κοινωνία.
- Η ελληνική πολιτεία & η ελληνική κοινωνία συμφωνούν όμως σε αυτό?
Εδώ έρχεται ο γνωστός άγνωστος “από δικτύου θεός”. Διαβάστε σας παρακαλώ με προσοχή το παρακάτω σχόλιο:
Νίκο, θα σε στενοχωρήσω πάλι. Μιλάς για επιχειρηματικό πνεύμα που θα πρέπει να διαπερνάει τα δημόσια σε αυτήν την χώρα, και καλά κάνεις (και εγώ μαζί σου!). Άκουσε όμως και αυτό, και θα σου λυθούν οι απορίες τύπου “γιατί μπαμπά μας παίρνουν και τα έπιπλα από το μαγαζί;”.
Κάποιους μήνες πριν η υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου ζήτησε από το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (προεδρεύοντος του κ. Μπαμπινιώτη) τις προτάσεις του για το μέλλον της Παιδείας. Η κρίση δεν είχε χτυπήσει ακόμα την πόρτα μας. Η έκθεση της επιτροπής, εκτός από καμία τεκμηριωμένη αναφορά σε κάποιο άλλο έγγραφο/επιστημονική μελέτη/κάτι τέλος πάντων, όριζε τους εξής γενικούς στόχους για τα προγράμματα σπουδών:
- Ικανότητα επικοινωνίας στη μητρική γλώσσα
- Ικανότητα επικοινωνίας σε ξένες γλώσσες
- Μαθηματική ικανότητα και βασικές ικανότητες στην επιστήμη και την τεχνολογία
- Ψηφιακή ικανότητα
- Μεταγνωστικές ικανότητες (να μάθεις πώς να μαθαίνεις)
- Αξίες-αρχές και ικανότητες που αναπτύσσουν την ιδιότητα του ενεργού και υπεύθυνου πολίτη
- Ανάπτυξη της ικανότητας για την ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσεων σε όλους τους τομείς
- Πολιτισμική συνείδηση και έκφραση
Το εν λόγω απόσπασμα αποτελεί απευθείας μετάφραση από το αγγλικό κείμενο (χωρίς φυσικά να αποδίδεται) των Κύριων Δεξιότητων για την Δια Βίου Εκπαίδευση, όπως αναφέρονται στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πρόοδο σχετικά με την επίτευξη των στόχων της Λισσαβόνας για την Παιδεία που δημοσιεύτηκε (εντελώς συμπτωματικά) με δύο μέρες διαφορά από την έκθεση του ΣΠΔΕ:
- communication in the mother tongue;
- communication in foreign languages;
- mathematical competence and basic competences in science and technology;
- digital competence;
- learning to learn;
- social and civic competences;
- sense of initiative and entrepreneurship;
- cultural awareness and expression.
Και το ηθικό δίδαγμα: ο προσεκτικός αναγνώστης παρατηρεί ότι από το αγγλικό κείμενο δεν μεταφέρθηκε μόνο μία λέξη. Ποιά είναι αυτή; μα φυσικά η Επιχειρηματικότητα (entrepreneurship).
Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αν δεν υπήρχαν τα παρακάτω link στα έγγραφα, που τεκμηριώνουν την ιστορία:
- Πόρισμα Συμβουλίου πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (23/11/09): http://www.ypepth.gr/el_ec_page12375.htm
- Progress towards the Lisbon objectives in education and training – indicators and benchmarks 2009 (25/11/2009 αλλά το αναφερόμενο κείμενο είναι παλιότερο): http://ec.europa.eu/education/lifelong-learning-policy/doc1951_en.htm
Για να μην αδικήσω τον Γιώργο, που έκανε την συγκεκριμένη παρατήρηση, ούτε και το blog στο οποίο προσπαθώ να διασταυρώνω ότι παρουσιάζω, έψαξα και βρήκα τα παρακάτω.
- Στο έγγραφο Progress towards the Lisbon objectives in education and training – indicators and benchmarks 2009 δεν μπόρεσα να βρω κάτι σχετικό (το αναφέρει άλλωστε και ο Γιώργος).
- Κάτι σχετικό (για την ακρίβεια αυτό που έψαχνα), όμως, βρήκα στη σελίδα “The European framework for key competences” (Europa.eu). Στην σελίδα αυτή θα βρείτε περίληψη για τις Βασικές ικανότητες για τη διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση, φυλλάδιο για Βασικές ικανότητες για τη διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση (και στα Αγγλικά), απόσπασμα από την Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις Βασικές ικανότητες για τη διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση (και στα Αγγλικά).
Σε όλα τους θα διαπιστώσετε πως όντως η λέξη επιχειρηματικότητα λείπει από το πόρισμα – μετάφραση (?) – μεταφορά (?) του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας (και φυσικά λείπει γιατί υπάρχει σε όλα τα αντίστοιχα έγγραφα της Ευρωπαϊκής ένωσης).
“Αnd on that bombshell” κλείνω με το βίντεο “Cameron Herold: Let’s raise kids to be entrepreneurs“.
Δύσκολη ερώτηση & απάντηση και έχω παρουσιάσει μόνο μία πλευρά. Ποια είναι η δική σας απάντηση?
- Επιχειρηματικότητα. Αναγκαίο κακό ή απαραίτητο καλό?
